Ο ουρανός

Είναι στο στρατό ένας φαντάρος, λίγο κουνιστός (αδελφή, για όσους δεν κατάλαβαν) ο οποίος κάνει σκοπιά. Εκεί που κάθεται αμέριμνος, μες την καλή χαρά, περνάει ο λοχαγός.
- "Αχ! καλέ ένα μανάρι!!!", λέει ο φαντάρος μας.
Εκνευρίζεται ο λοχαγός, βάζει φωνή και του λέει:
- "Πως λέγεσαι ρε;;; Παρουσιάσου!!!"
Αφού λέει τα καθέκαστα ο φαντάρος, γυρίζει ο λοχαγός δείχνοντας το ένα εκ των τριών αστέρων που έχει, και του φωνάζει:
- "Τι είναι αυτό;;;"
- "Ένα αστεράκι!!! (με νάζι ο φαντάρος)."
- "Και αυτό τι είναι ρε;;; (δείχνοντας με νεύρα το δεύτερο αστεράκι)."
- "Ακόμα ένα αστεράκι!!! (με το ίδιο νάζι ο άλλος)."
- "Και αυτό τι είναι ρε;;;; (φοβερά εκνευρισμένος ο λοχαγός)."
- "Ένα τρίτο αστεράκι!!! (στον κόσμο του, ο φαντάρος)."
- "Και πως πρέπει να με φωνάζεις ρε;;;"
- "Ουρανέ μου..."